Getuigenis van zuster Clemmy

18 februari 2012

Toen Jason, een vriend van mijn zonen, plotseling stierf op 29-jarige leeftijd, was het een schok voor iedereen die hem kende.

Ik had op mijn hart om voorbede te vragen voor zijn vrouw, die zwanger was en op elk moment kon bevallen. En ook voor zijn schoonmoeder die kort daarvoor een hersenbloeding had gekregen. Zij was zo geschokt van deze sterfte, dat ze daar bovenop een tia kreeg.

Na het gebed, in onze samenkomst, ging het beter met de schoonmoeder. Ze schreef zelf een speech om voor te lezen op de begrafenis. Alhoewel een ander het moest voorlezen, want zij was te emotioneel.

Maar haar speech viel niet in goede aarde bij Jason’s familie, waardoor er wat ruzie ontstond.

 

Ze was zo geschrokken en verward van deze reactie, dat ze na de begrafenis weer naar het ziekenhuis moest. Ook was ze haar spraak verloren en kon alleen nog maar stotteren. De ziekenhuiskamer waar ze naartoe gebracht werd was dezelfde kamer waar br Harry op dat moment was.

Hij getuigde en predikte aan de mensen daar; en zei in het bijzonder tegen de schoonmoeder, dat het goed kwam en dat haar spraak terug zou komen. 

En het is precies zo gebeurd. Mevrouw praat nog steeds zonder te stotteren.

Dit is hoe de Heer dingen laat gebeuren om Zijn Naam te verheerlijken.