Een veldtocht van wonderen
Feitenberichten uit de hele wereld
Het ongelooflijke werd gemeld. Was het werkelijk mogelijk? Konden zulke dingen inderdaad gebeuren? De nieuwsbladen gaven pagina's vol met verslagen, en de mensen verwonderden zich.
In de jaren 1947 tot ongeveer 1965 gebeurden wereldwijd geweldige dingen, die niet alleen de godsdienstige wereld in spanning hielden. Grote sporthallen, tenten en renbanen vulden zich met mensen. De mensen kwamen, omdat zij van wonderbaarlijke genezingen en andere ongelooflijke dingen gehoord hadden. In Europa en Amerika, in Afrika en in Azië waren mannen met een boodschap van Goddelijke genezing onderweg. Wat stak daar achter? Was het massahypnose of toverij? Was het Goddelijke genezing? Wie waren de mannen, die avond aan avond in het licht van de schijnwerpers stonden? Waarom was zo'n beweging eigenlijk op gang gekomen?
Artsen betuigen het
Vele artsen en chirurgen gaven toe, dat zij voor een raadsel stonden. Wat medische kunst niet vermocht, scheen als vanzelf te gebeuren. Stervende kankerpatiënten werden weer gezond. Doven konden weer horen en blinden zien. Kreupelen richtten zich op en verlamden kwamen uit de rolstoelen.
Kranteverslagen uit Zuid-Afrika
Uit alle landen hoorde men zulke berichten, maar wat in 1951 in Zuid-Afrika gebeurde, was meer dan buitengewoon. Hier volgt een uittreksel uit onderstaand bericht van de krant 'Natal Mercury' (23 november 1951).
»Kreupelen staan op uit rolstoelen en lopen heen en weer«
«Na het gebed van de Amerikaanse Evangelist Rev. Branham, was men getuige van een massa-genezing. Kreupelen en verlamden stonden op van hun rolstoelen en brancards. Nadat Rev. Branham zich tot een kleine jongen gewend had, die in een rolstoel zat, richtte deze zich op, stond op zijn voeten en liep met behulp van twee mannen naar het podium. Daarop volgde de een na de ander, totdat een grote menigte in beweging kwam. Kromgegroeide vrouwen en kinderen wierpen hun krukken en beenbeugels weg. Moeders huilden toen zij zagen hoe hun invalide kinderen de eerste stappen deden. Voor sommigen waren het de eerste stappen van hun leven.
Een inboorling deelde aan de 'Natal Mercury' mee: "Mijn jongen had een verdraaide voet en zijn lichaam was kromgegroeid. Ik moest huilen toen ik zag hoe het lichaam van mijn zoon zich oprichtte en zijn voet recht werd!"
Een jongen uit India ging naar voren en deed zijn beenbeugels en krukken weg (zie foto). Men lette op de verhoogde speciale schoen en de normale lengte van het genezen been.
Een meisje uit India kwam met tuberculose en hersenvliesontsteking uit het ziekenhuis om bij de samenkomsten te zijn. Zij had eigenlijk weer naar het ziekenhuis terug moeten keren, maar dat was niet nodig, want zij kon genezen naar huis gaan.
Een zieke, die aan kanker leed, die sinds negen maanden niet meer kon lopen, werd op een draagbaar in de samenkomst gebracht. Bij de uitnodiging van de heer Branham verliet zij de baar.
De heer E.C. Dennis (45) woonachtig aan de Flower Road 365a, Clairwood, stond op het podium. Sinds zijn zevende levensjaar had hij met zijn rechteroor niets meer gehoord. Rev. F.F. Bosworth fluisterde de man getallen in zijn rechteroor, terwijl zijn linkeroor dichtgehouden werd. De heer Dennis herhaalde de getallencombinaties door de microfoon. De toehoorders juichten toen zij hoorden dat hij zei: "Ik ben genezen!"» (Einde van het kranteverslag).
Een bericht uit Zuid-Afrika
De grootste samenkomsten, die ooit in Zuid-Afrika plaats vonden, stonden onder leiding van de Branham-groep en duurden van oktober tot december 1951.
Hangar in Wingfield luchthaven
Honderdduizenden kwamen tezamen in de open lucht, in zalen, op sportterreinen en in vliegtuighangars. Tienduizenden ontvingen hun genezing. Velen werden onmiddellijk genezen, anderen langzamerhand. Er waren mensen, die eenvoudig naar huis gingen en dan thuis vaststelden, dat de ziekte hen verlaten had. Anderen werden op straat genezen, anderen in auto's en taxi's. Weer anderen gingen eenvoudig in het geloof weg en bij het volgende onderzoek zei de arts tegen hen, dat ze genezen waren!
De samenkomsten vonden in 11 steden plaats en werden door meer dan 500.000 mensen bezocht. Alle berichten over de wonderen, die daar gebeurden, zijn eerder onderschat dan overdreven.
De eerste samenkomst vond plaats in Central Tabernakel in Johannesburg. De avondsamenkomst moest in de Maranatha Park Tabernakel gehouden worden, omdat er in Johannesburg geen gebouw groot genoeg was om de menigte te bevatten.
Ern Baxter en F.F. Bosworth leidden de samenkomsten, totdat Rev. Branham uit de Verenigde Staten aankwam. Het vliegtuig kwam met enige vertraging, zodat Rev. Branham pas om 21.00 uur tot de mensen kon spreken. Hij sprak maar enkele minuten en sloot met een gebed voor de lijdenden. Reeds op de eerste avond werden velen genezen. Onder hen was Ernest Blom, die in het volgende kranteverslag vermeld wordt. Men had hem van Durban naar Johannesburg gebracht. Toen hij genezen naar Durban terugkeerde, baarde het enig opzien en werd hij door de krant 'Sunday Tribune' ondervraagd. (Hier volgt een gedeeltelijke vertaling van onderstaand verslag.)
»Wonder bewerkt dat een jongen normaal kan lopen«
«Door geloofsgenezing kon de zestien jaar oude Ernest Blom, die een kreupele was, voor de eerste keer in zijn leven lopen. Verleden zondagavond verbaasde de Evangelische Gemeente aan de Beatrice Straat in Durban zich, toen Ernest opstond en zonder de minste bezwaren naar het podium liep om verslag te geven van het wonder, dat hij beleefd had. "Er is een wonder gebeurd; ik ben volkomen genezen", zei hij.
Sinds zijn vierde levensjaar moest hij door specialisten behandeld worden. Sedert twee jaren droeg hij een stalen beenbeugel zonder een kenteken van verbetering. De arts stelde eerst een operatie voor, maar zag daar toch weer van af, omdat hij geen verbetering kon beloven.
"Ik hoorde over de merkwaardige geloofsgenezingen van prediker Branham in de Verenigde Staten", vertelde zijn moeder. "Toen ik van zijn bezoek aan Johannesburg hoorde, reisde ik er met Ernest heen."
Ernest vertelde: "Toen mijn kameraden in de Hunt Road School in Durban zagen hoe ik het klasselokaal inliep, waren zij zeer verbaasd."»
Sta op van de draagbaar!
Toen Rev. Branham op een avond in de samenkomst sprak, wees hij plotseling naar een jonge vrouw, die op een draagbaar lag. Geheel onverwachts sprak hij haar aan: "Dame, uw rug is door een ongeval op drie plaatsen gebroken. Jezus Christus heeft u genezen. Sta op van de draagbaar en ontvang de genezing." De vrouw was sprakeloos, maar zij richtte zich op en begon God voor de plotselinge genezing te danken.
Op dezelfde avond werd een veertienjarig meisje door Rode Kruishelpers binnengedragen. Ook zij had een gebroken rug en zij huilde vanwege de hevige pijnen. Tijdens de toespraak wees Rev. Branham met zijn hand naar haar en zei: "Je rug was gebroken, Jezus Christus heeft je nu juist genezen!" Eerst kon het meisje niet geloven wat zij daar hoorde. Ze zei: "Wie? Ik?" Rev. Branham zei: "Ja, jij!" Nu stond het meisje op. Haar moeder, die naast haar op een stoel gezeten had, stond eveneens op. Maar toen werd zij dermate door vreugde overweldigd, dat zij buiten kennis raakte. Zij viel op de draagbaar, waarvan haar dochter zojuist was opgestaan. Onderstaande foto werd gemaakt enige seconden, voordat de moeder in elkaar zakte.
Afwezige vrouw van kanker genezen
Een voorganger van de 'Hollandse Protestantse Kerk' kwam in de gebedsrij. Nadat Rev. Branham voor hem gebeden had, zei hij tegen de man, dat hij zijn genezing ontvangen had. Maar toen sprak hij verder: "Uw vrouw is thuis en heeft kanker. U kunt blij zijn, want ook zij is genezen!"
Toen de man later thuiskwam, zag hij, dat in het huis de lichten aan waren. Hij was een beetje ongerust en vroeg zich af wat er toch wel gebeurd zou zijn. Toen hij het huis binnenging, zag hij, dat zijn vrouw het bed verlaten had. Ze had een paar vrienden opgebeld en voor een bezoek uitgenodigd, opdat zij zich met haar over haar genezing konden verblijden. Zij dankte God voor haar genezing en allen verblijdden zich met haar.
Sidney Smith, Burgemeester van Durban
was de berichtgever van de volgende gebeurtenis: "Wij reden naar het huis, waarin Rev. Branham ondergebracht was, om hem naar de samenkomsten te brengen. Toen wij in de tuin kwamen, zagen wij hoe een erg magere man met Rev. Branham sprak. De man stroopte zijn mouwen op en liet zijn verdorde armen zien. Ze waren zo dun als zijn pols. William Branham keek de man aan en zei: 'U hebt tuberculose. Gelooft u in God?' 'Ik geloof in God', zei de man. Rev. Branham bad met de man. Toen sprak hij nog enkele minuten met hem en zei toen: 'Nu willen wij uw armen nog eens bekijken.' De armen waren zichtbaar voller en sterker geworden!" Dit was een geval, waarbij God niet alleen maar onmiddellijk genas, maar op wonderbare wijze kwam ook onmiddellijk de kracht in de arm terug.
Een scheelkijkende jongen genezen
Een kleine jongen, die erg scheel keek, kwam naar voren. Rev. Branham vertelde, dat zijn eigen dochter vanwege de ondraaglijke pijnen, kort vóór haar vroegtijdige dood, haar ogen verdraaid had. Iedere keer als hij een scheelkijkend kind zag, werd zijn hart bewogen. Hij bad voor de jongen. Toen draaide hij de jongen naar de samenkomst toe en allen konden zien, dat zijn ogen normaal waren. Een arts onderzocht de ogen en bevestigde de genezing. De volgende opname ontstond na de samenkomst.
Vergroeide duim genezen
De duim van de hand van bovenstaand afgebeeld meisje was met haar hand vergroeid geweest. De doktoren hadden van een operatie afgezien, omdat de bloedvaten en de zenuwen van de duim dwars met de hand vergroeid waren. De duim was een deel van de bal van de hand. Tijdens een samenkomst in East London werd het meisje genezen zonder naar voren te gaan. Zij maakte door geloof aanspraak op de genezing terwijl zij op de stoel zat. Zij werd temidden van de mensen genezen. Na de samenkomst nam men de opname. De hand is volkomen normaal.
De Grote Uitdaging
Meer dan 300.000 mensen waren samengestroomd om William Branham te horen, de man over wiens bediening men elkaar ongelooflijke dingen vertelde. De menigte die vol verwachting was, bestond uit een bonte mengeling van verschillende godsdiensten. Men zag magere, door de zon gebruinde Asceten, Hindoes, Boeddhisten, vuile bedelaars, Mohammedanen en Christenen van alle geloofsrichtingen. Waar haalde de onopvallende man op het podium de moed vandaan, tegen al deze godsdiensten op te komen? Waar had hij deze zekerheid vandaan?
William Branham predikt tot de inboorlingen
Men had dingen gehoord, die men zelfs in dit land niet zo gemakkelijk kon geloven. Een Engel uit de Hemel zou 's nachts tot hem gekomen zijn. Die Engel zou hem de opdracht voor een wereldwijde bediening gegeven hebben.
Een samenkomst in East London, Zuid-Afrika
De mensen kwamen en luisterden. Met verbazing hoorde de menigte hoe de man uit de Verenigde Staten uit duizenden mensen, mensen die hem onbekend waren, met hun naam aansprak. Niet alleen dat, hij was ook nog in staat hun dingen uit hun persoonlijk leven te vertellen, dingen die werkelijk alleen maar de betreffende mensen konden weten.
"De man is een gedachtenlezer", zeiden de Yogi's, "daarom weet hij deze dingen."
"U denkt dat ik uw gedachten kan lezen", zei de man achter de lessenaar, "maar het is wat anders. Jezus Christus zei indertijd dat Hij niets zou kunnen doen, als het Hem niet getoond zou worden door Zijn Hemelse Vader."
Een blinde bedelaar werd naar voren geleid. De man was volkomen blind. Zijn ogen waren helemaal wit. De prediker op het podium sprak de man aan. De tolk gaf de woorden aan de blinde bedelaar door.
"U bent een zonaanbidder. U bent al sedert twintig jaar blind."
"Dat is de waarheid!" zei de blinde.
"De man is getrouwd, zijn vrouw is tamelijk klein en hij heeft twee zonen", ging de prediker verder, "één van zijn zonen is ongeveer zeven jaar oud, de andere is negen jaar oud."
"Dat is de zuivere waarheid", bevestigde de bedelaar.
"U denkt dat ik een gedachtenlezer ben, maar het is God", zei Rev. Branham. "Ik werd gisteren door uw tempels geleid en u hebt mij uw goden laten zien. Hier zitten de priesters van de Sjiïeten en van de Jaïns, Boeddhisten en andere godsdienstige mannen. Ik ben gisteren door vertegenwoordigers van zeventien godsdiensten begroet en allen waren tegen Christus. Deze man zou graag weer ziende worden. Zeker is de God der schepping de Enige, die hem het ogenlicht weer terug zou kunnen geven. U bent het daar zeker mee eens?" De menigte beaamde het.
William Branham in India
Toen sprak de Evangelist verder: "Als iemand van u, Mohammedanen, naar boven zou willen komen - u bent hier in de meerderheid - als één van u deze man het licht van zijn ogen terug kan geven, dan zou ik bereid zijn uw Mohammed na te volgen. Of zou misschien een Boeddha priester naar boven willen komen?"
De menigte hulde zich in stilzwijgen. Men zou een speld hebben kunnen horen vallen.
De prediker uit de Verenigde Staten sprak met rustige stem: "De man heeft het onwetend gedaan. Hij wilde God aanbidden. Wat zou u, Boeddha priesters, hier uit kunnen richten? U zou wel proberen het denken van de man te veranderen. Wat zou u, Mohammedanen, doen? Ook u zou proberen zijn denkwijze te beïnvloeden. Precies deze zelfde dingen hebben wij ook in Amerika. De Methodisten zouden willen, dat alle Baptisten Methodisten werden. De mensen van de Pinksterbeweging zouden de Methodisten van hun zaak willen overtuigen. Dit is niets anders dan de poging om de denkwijze van de mensen te veranderen. Maar daar spreken wij nu niet over! Wij spreken over God, de Schepper! Wij zouden graag willen, dat deze God komt om deze man het licht van zijn ogen terug te geven!"
Weer klonk de stem vanaf het podium. De tolken gaven het in verschillende talen door. "Ik daag elke priester uit, elke heilige man: Komt naar boven en geeft aan deze man het licht van zijn ogen terug!"
Een adembenemende stilte heerste onder de honderdduizenden. Zoiets had men nog nooit gehoord! Wat speelde zich daar eigenlijk af?
"Waarom bent u zo stil? U zwijgt, omdat u niets kunt doen! Ook ik kan niets doen. Maar de God des Hemels, die Zijn Zoon Jezus Christus opwekte, Wiens dienstknecht ik ben - Hij heeft mij zojuist in een visioen getoond, dat deze man het licht van zijn ogen weer terug zal krijgen. Als dat nu niet gebeurt, dan kunt u mij uit India zetten. Maar als het gebeurt, dan is een ieder van u zijn leven verschuldigd aan Jezus Christus."
De prediker sprak verder: "U ziet, dat geen van uw priesters het waagt hier op het podium te komen. Waarom komen ze toch niet, terwijl zij toch tegen u gezegd hebben, dat hun godsdienst zo groot en machtig is? Waarom komt niemand naar boven om iets te zeggen?"
Een gedeelte van de samenkomst op de zondagmiddagdienst in Durban, Zuid-Afrika
Een man kwam naar het podium. Het was een dokter. Hij onderzocht de ogen van de bedelaar. Hij schudde alleen maar met zijn hoofd en zei: "De man is blind."
"Natuurlijk is hij blind", zei de prediker, "maar wie wil Jezus Christus dienen, als God hem het licht zijner ogen teruggeeft? Ik daag u uit. Verlaat uw krachteloze goden! Ik sta hier in de Naam van de levende God. Zult u tot Jezus Christus, uw Redder, komen, als mijn God aan deze man twee nieuwe ogen schenkt?"
Weer gingen duizenden handen omhoog. Toen hoorde men hoe William Branham met een rustige stem zei: "Here Jezus, toon dat U God bent!" Dat was alles! De man gaf een luide kreet en omarmde de evangelist. Ook de burgemeester van Bombay, die eveneens op het podium zat, werd door een overgelukkige, genezen bedelaar omarmd. De bedelaar had twee volledig gezonde ogen. Iedereen kon zien, dat hij weer kon zien.
